السلام عليكم و رحمة الله و بركاته
Satu lagi kisah dari IslamCan.Com…..
Cerita mengenai "Istighfar" ini diambil dari pengalaman hidup Imam Ahmad bin Hanbal, seorang ulama terkemuka, juga dianggap sebagai pengasas mazhab Hanbali dan merupakan salah satu daripada ahli-ahli teologi Sunni yang paling terkenal, sering dirujuk sebagai "Sheikh ul-Islam" atau "Imam Ahl al-Sunnah. "
Pada masa tuanya, ketika didalam satu perjalanannya Imam Ahmad telah singgah di sebuah bandar. Selepas mendirikan solat, dia ingin bermalam di kawasan masjid kerana beliau tidak mengenali seorang pun penduduk di bandar itu. Disebabkan perasaan tawaduk didalam dirinya, dia tidak memperkenalkan diri kepada sesiapa memikirkan bahawa jika dia berbuat demikian, beliau akan disambut oleh ramai orang.
Kerana kegagalan untuk mengenali Imam Ahmad bin Hanbal, penjaga masjid tidak membenarkannya tinggal di masjid itu. Oleh kerana Imam Ahmad sudah agak tua, penjaga masjid terpaksa mengheret beliau keluar dari masjid. Terlihat kejadian itu seorang pembuat roti yang tinggal berdekatan berasa kasihan kepada Imam Ahmad lalu menawarkan diri untuk menjadi tuan rumah kepada beliau untuk malam itu. Ketika menjadi tetamu, dalam pemerhatian Imam Ahmad si pembuat roti sentiasa beristighfar (memohon ampun kepada Allah). Imam Ahmad bertanya kepada si pembuat roti itu samada dengan berterusan beristighfar ada memberikan kesan tertentu kepada beliau. Si pembuat roti menjawab dengan memberitahu Imam Ahmad bahawa Allah telah menerima semua doa beliau, kecuali satu. Apabila ditanya apakah satu doa yang tidak diterima itu, dia menyatakan bahawa permintaannya kepada Allah ialah untuk diberikan kelebihan untuk dapat bertemu dengan ulama besar Imam Ahmad bin Hanbal.
Mengulas berkenaan dengan perkara itu Imam Ahmad bin Hanbal berkata, Allah tidak hanya mendengar doa si pembuat roti tetapi telah juga mengheret beliau ke rumahnya. [Diringkaskan dari majalah Al Jumuah, vol 19, isu 7]
Fikir-fikirkan…..
جزاك الله خيرا
0 comments:
Catat Ulasan